In de rapte

Gauw een bericht, de eindredactie is voor binnenkort, want ik heb nu genen tijd. Veel gewerkt voor de thesis en ik vertrek sebiet op nen tocht voor drie dagen. (en 't is al zes uur, dus ik moet maken da'k weg ben om op tijd op de slaapplaats te geraken)


Kalm, want veel thesiswerk. Den deadline nadert, dus alles moet er weer aan geloven. Zelfs de weekends, helaas. En toch:

De zaterdag heb ik nog eens geholpen bij een sittning, als opdiener deze keer, toch plezanter dan in de keuken. Ge komt onder ’t volk en ge kunt vantijd eens meezingen. ’t Was te doen ter ere van de “kuratoren” van alle nations van Lund. Elke nation heeft er drie, de praeses, de vice en de quaestor, zoude kunnen zeggen. De heren praesides hebben het er naar hun goesting gehad. Regelmatig wilden de hoge piefen van een of andere nation de anderen trakteren, bestellingen als “vier plateaus schnaps”, of “48 gin-tonics” waren schering en inslag. En ze waren met 37, de zuiplappen. Onze praeses zorgde voor de vrolijke noot met vier plechtig aangekondigde plateaus plat water (dat is hier gratis), ik denk dat hem het stilaan nodig had ook.
Wij zaten intussen ook nie stil, want de werkers krijgen gratis drank en eten en zo was iedereen tegen ’t einde van ’t werk goed in form om te gaan feesten. En ge moet nie opkuisen na de club, zoals de tappers, dus dat is echt wel het beste jobke.

FOTO serveerders

Vorige zondag ben ik naar het “historisch museum” geweest. Eigendom van de geschiedkundige faculteit en gratis inkom voor studenten. Ferm Vikingvondsten, al waren het natuurlijk weer hoofdzakelijk juwelen en qua kwantiteit was het ook al niet om over te stoefen. Verder nog redelijk wat religieuze kunst en munten, maar dat behoort allebei niet echt tot mijn interesses. Het chikste vond ik nog een “bankbriefke” uit de middeleeuwen, waar een of andere frisse zijn oorlogen mee betaalde. Dat was een bronzen plaat, beslagen met Koninklijke zegels, met een gewicht van ne kilo of 15, equivalent aan het aantal munten dat met de nominale waarde correspondeerde. Steekt dat in uwe portefeuille jong. Tenslotte was er nog een zaal genaamd “curiosa”, met de zotste dingen, maar de grens museum/rommelmarkt was naar mijn - ondeskundige - mening soms moeilijk te trekken. Wapens van “Zuidzee-eilanden”, Japanse kleding, antieke microscopen, kano’s, een lelijke sarcofaag, nietszeggende stukken mozaïek uit Pompeï ter grootte van ne zakdoek, het lag er allemaal kriskras door elkaar, soms ietwat geordend, zoals een Griekse kast met een vijftal stukken. Het stereotiep werd weer ferm bekrachtigd, nen hanger in de vorm van een vliegende penis was wat mij betreft het hilarisch hoogtepunt van de collectie. De Grieken kennende heeft die niet aan ne vrouwenhals gehangen. Athene Gay Parade 800 voor Christus.

Toch spijtig dat de KUL zoiets niet doet. Het zoölogisch instituut, met wat opgezette dieren, een handvol wekpotten en een walvissengeraamte, komt misschien nog enigszins in de buurt. (allemaal gaan zien als ge dat nog niet gedaan hebt)


FOTO SEDES


Twee weken geleden ben ik naar ‘t “zomerkoor” geweest, voor de koorleden die onder de zomer ook nog in Lund zijn. Geen enkel vrouw, dus we hadden maar de helft van de stemmen. Nu hoor ik persoonlijk liever mannenkoren, maar als ge da nie gewoon zijt en met partituren voor een gemengd koor is da toch nie simpel. Het is een paar keren tegengevallen om alleen de baspartij te zingen. (de hoge stemmekes zijn voor mij echt nie weggelegd) Den tweede keer kon ik nie gaan door een thesisdeadline en de laatste keer ben ik het kompleet vergeten. Volgende week de laatste kans.

Gisteren was ’t midzomeravond, traditioneel een groot feest in Scandinavië. Tenminste, dat had ik verwacht, want veel was er eigenlijk nie te doen. Blijkbaar vieren ze dat vooral in familiale kring. Ik ben in “De Kultuur”, een museum in Lund, naar een volksdansopvoering gaan zien. Ze hadden daar een soort meiboom gezet, waar ze dan rond dansten in traditionele klederdracht, in het decor van een openluchtmuseum gelijk Bokrijk, knal in ’t centrum van Lund, twee huizenblokken groot. De moeite om te zien, maar ik zal nog eens moeten teruggaan want na de dansen ben ik het terug afgestapt: mijn thesis. Na de opvoering was er ook een dansles aangekondigd. In tegenstelling tot de dansen in Ransätter ging het hier vooral om reidansen, kringdansen, zo dat soort dat naar mijn goesting te hard trekt op een nummerke van ’t schoolfeest in de lager school, handjeklap en al. Ik ben deze keer dan ook aan de kant blijven staan tijdens de “les”, maar de opvoering was de moeite om te zien.

FOTO dansers


Ale tot over drie dagen voor een verslag van den tocht en hopelijk eindelijk foto's voor die paar laatste verslagen hier.