24

Pintjes in nen bak
Uren in nen dag
Karaat in zuiver goud
Hoofdstukken in de Ilias en de Odyssee
Toonladders
-honderd Mol
Voeten van Apostelen
Jaar oud


Heel lollig eh.
Ik krijg vandaag telefoon op ´t werk, dat ik een pak moet gaan afhalen op de postdienst van de unief. Dan toch ne verjaardagscadeau? Ik had nochtans uitdrukkelijk gevraagd om niks te versturen, wegens het grote risico op verliezen onderweg. Blijkt om een pak te gaan dat aankwam op 26 december, ne kerstcadeau.

Merci voor de twee chocolatten wafels, de pringles, de TUC-koekskes, de sardinnekes, de pralinnen, de 11 gedroogde lichi´s en de schimmelkaas. Het is me niet geheel duidelijk of die laatste twee apart bedoeld waren of onderweg ontstaan zijn.
Het is tenslotte twee maanden en acht dagen onderweg geweest.


Ik ben tussen de verjaardagsmails door - heel hard bedankt allemaal - ook vollembak aan ´t studeren voor sport. Overzien eigenlijk, wat ik vorig jaar gestudeerd heb. Ik heb mij kandidaat gesteld voor de "European Master in Exercise and Sport Psychology", een programma van veertien Europese universiteiten, dat zich in het eerste semester afspeeld in de alma mater, en in het tweede semester in één van de deelnemende universiteiten, volgend jaar is dat Montpellier, één van de oudste van Europa.
Volgende maandag heb ik een selectiegesprek met professor Boen, van mijn goeie ouwe eerste faculteit. Die mens gaat daarvoor naar hier bellen, dat zal een half uur duren en ongetwijfeld ne ferme cent kosten. Geweldig dat die dat wilt doen.

Verder is er nog niet al te zot veel gevierd. Gisterenavond met de mannen van ´t kot nog ne ferme gedronken bij het smijten van een kaartje, maar de meeste Amerikanen en Engelsen moesten er vroeg uit de volgende dag en hielden het nogal rap voor bekeken. Ik bleef achter met een Amerikaanse die op een ander werkt, een Spaanse en twee Duitsers. Op zich heel plezant volk, maar als die samen zijn produceren die op twee minuten meer doemp dan de gemiddelde Duitse gasaanval op Ieper in 1917. Ik wilde nog Belgische wafels bakken, maar mijn goesting was rap over tussen die bende Duitsers en Amerikanen die elkaar van beide zijden van de tafel duchtig met vergif lagen te bestoken. Een verjaardagsbestand zat er blijkbaar niet in. Den Belg wordt er altijd dik tegen zijn goesting in betrokken. Ik ben dan bij de Pepe een pint gaan pakken, een klapke gaan doen en er niet al te zot laat ingekropen.

Dezen avond wordt het immers opnieuw feest, het echte feest dan. Ze vieren dat hier altijd op den avond van den dag zelf. ´t Is met de mannen van ´t muziekgroepke en wat scoutsvolk. Nog straffer, de Jorge Luis is die allemaal op eigen initiatief voor mij aan ´t uitnodigen. Al zal dat ook niet al te zot zijn, want morgen vieren we al de volgende verjaardag, op een feest van één van de scouts, dat deels ook voor mijne verjaardag is. Volgens de letter, want ik wilde geen extra volk uitnodigen in die mensen hun huis. En deels voor Baden Powell, freaks ondereen, zo blijkt.

De mannen van ´t werk vonden de wafels geweldig, gisteren. Merci om de recpten op te sturen. Het zag er nog redelijk goed uit, zeker als ge bedenkt dat dat weeral een dikke 10 jaar geleden was, bij de scouts.

Vandaag was er het historisch lage aantal van drie werknemers op ´t werk, bij momenten twee. Tezjust hebben we dus mijne verjaardag gevierd met een schrale drie man. Zonder vlaai en dergelijke, want dat houden ze voor de echte viering, volgende week met iedereen. Ik zien er zoals altijd de zonnige kant van: twee keren feest. En dan tel ik nog alleen het werk.


Goed, binnenkort meer verslag, tijd om mij klaar te maken voor ´t volgende feest.


Uw jarige ter plaatse.