Totorias 2007

Woensdag 26 december, ik ga naar het werk. We hebben dan toch geen kerstverlof, blijkbaar. Enkel de feestdagen en telkens een dag ervoor en erna zijn vrij. De hoofdreden waarom ik naar het werk ging was eigenlijk om verlof te vragen, want ik wilde nog dezelfde dag op kamp vertrekken. (ik had dat de vorige week niet kunnen regelen, ervan uitgaande dat het vrijdag nog werkendag was, maar dat bleek niet het geval te zijn, en niemand had het nodig gevonden om mij dat op voorhand te zeggen)

Maar goed, ik vraag dus twee dagen verlof en dat is direct in orde. “Natuurlijk,” zei den baas.

Diezelfde middag nog ontmoet ik Luna in het park San Sebastián, om samen naar het kamp te vertrekken, dat intussen al een halve dag bezig is. Luna, dat is haar scoutsnaam, zoiets als een totem, ze heet eigenlijk Anne en komt van Duitsland, de buurt van Hamburg. (dat betekent dus dat ik waarschijnlijk volgende zomer op kamp ga om Duits te leren, zoals ik vorige zomer Spaans heb geleerd, Luna was er alvast enthousiast over.)

Totorias, op een half uurke van Cuenca, is een boerendorpke met enkele hutjes (letterlijk) in een godvergeten uithoek. Tussen kerst en nieuwjaar kamperen, op 3500 meter hoogte, en het gevoel hebben dat het zomer is. Ik heb er enorm van genoten. Enkele hoogtepunten waren het nachtelijk semafoor seinen met zaklampen, de kampvuurmomenten en het door de leden uitgenodigd worden om te komen eten. Dat is hier een geweldige traditie: De mannen koken per patrouille, roepen hun kreet en presenteren zich als ze klaar zijn en geven dan de leiding eten. Dat betekent dus niet werken en toch twee menus eten. Interessante ideeën.

Den tweede dag zouden we een RAID doen, dat is een tocht om na te denken over hoe ge ervoor staat, wat ge wilt bereiken in de scouts en hoe ge dat concreet wilt doen. (scouts draait hier echt rond bijleren, vorderen als persoon en als groep, …) Vervolgens was het de bedoeling dat ons caminantes (verkenners) hun “marskaart” opstelden, een soort wet voor de “comunidad”, dat is den tak. Maar we zijn er grandioos uitgeregend. Uitgerekend de tent van de leiding liep onder en zakte zowat in elkaar; slecht materiaal. We hebben dat dan maar afgeblazen, het moraal was om zeep en we wilden geen zieken op ons geweten. We zijn dan in een verlaten hutje wat onnozel spellekes gaan doen, wat uiteindelijk op ne geweldige namiddag uitdraaide, dankzij de uitwisseling tussen België, Duitsland en Ecuador.

Toen de regen wat geminderd was heb ik, met het oog op het kampvuur, de mannen de theorie geleerd om droog hout te vinden als het geregend heeft; aan de rand van het bos op 1 meter hoogte. In België werkt dat, maar in Ecuador blijkbaar langs geen kanten. Dat was daar namelijk nogal regenwoudachtig, alles zijknat natuurlijk. Jammer van de theorie.

Nog wat interessante verschillen met een kamp bij ons:De leden zorgen zelf voor hun eten, de kampprijs is bijgevolg alleen het vervoer. (4 dollar) Die mannen koken dat op gasvuurkes, en daarvoor sleuren ze hier van die grote gasbussen mee, die ze door lasting bergachtig terrein moeten dragen; zottenwerk. (van die campinggasdingskes zijn hier te duur) Een kamp is hier blijkbaar altijd iets van een 2 of drie dagen, meer niet. Het was wel zalig om eindelijk eens een “echt” kamp, zonder elektriciteit, waterleiding en tapinstallatie te kunnen meemaken.

Een kamp met scouts van drie nationaliteiten, het is iets geweldig om mee te maken. (Hoewel we op de jamboree met 157 nationaliteiten zaten is het toch nog iets helemaal anders om met drie nationaliteiten in één tak te zitten) Het strijken van de vlag de laatste dag was trouwens een licht emotioneel moment. Mijn eigen vlag van “One world, one promise”, de wereldwijde leuze in 2007, die nog boven kampen in België, Spanje, Ecuador en de wereldjamboree in Engeland wapperde. Opgeplooid voor de laatste keer. Ja ik ben een beetje ne scoutsextremist, de gemiddelde lezer zal waarschijnlijk niet echt inzien wat daar zo geweldig aan is.

De terugreis naar Cuenca was met de volledige groep in de laadbak van een camionneke. Het zijn soms simpel dingen die het allemaal geweldig maken.

Foto´s: Totorias 2007, een internationaal kamp http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.december/Totorias2007CampamentoGrupo3

Gisteren ben ik met de mannen van Chuchaquiñan gaan kerst en nieuwjaar vieren, bij Magu thuis. We hebben een pop geknutseld van den Darío, om die vervolgens traditiegetrouw op de stoken, dat zou geluk brengen. Dan wordt er ook een testament voorgelezen, voor de lol, over de aanwezigen, en over het vuur gesprongen, wederom de vaste ingrediënten. Het kerstmaal was barbecue, leve het Ecuadoriaans klimaat. We hebben wat lollige drankspellekes gedaan en zijn geëindigd in een park, met een stuk in ons … aangeschoten. De Ecuadorianen drinken halve pintjes, maar bijna altijd in één teug. Die hebben dus nooit een glas voor zich staan, want ze vullen niet direct terug bij. Ik heb mij zitten afvragen wat het zou geven als ge een bende Belgen bij een bende Ecuadorianen op café zet. Ze zouden alles ad fundum uitdrinken, gelijk de Ecuadorianen en ze zouden direct bijbestellen als de pinten leeg zijn, gelijk de Belgen; pertotal in een half uur.

Foto´s: nieuwjaar met Chuchaquiñan http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.december/AOViejoConChuchaquiAn

Vandaag zijn we gaan basketten en muurklimmen met wat volk van de scouts. Een matchke Europa-Ecuador, dat nipt gewonnen is door de Ecuadorianen. (wat wilde, met mij in een balsportploeg) Ongelooflijk plezante dag gehad. Ik heb het hier dik getroffen met het volk dat ik heb leren kennen.
(Den aandachtige kijker en de overbezorgde moeder zullen merken dat dat zonder beveiliging is. Ik hang op een hoogte van geen twee meter; een laag klimmuurke met dikke kussens eronder.)


Morgen ga ik bij de Max en Isabel (broer en zus) van de caminantes voor den derde keer nieuwjaar vieren, opnieuw met een pop, testament en alles erop en eraan. Ik begin het gewoon te geraken. (en volgende week nog eens hetzelfde met de scouts van den drie)


Ne gelukkige nieuwjaar allemaal, als ge om 6 uur `s morgens nog wakker zijt, telt dan nog eens af voor de mannen in Ecuador. En voor de studenten: succes met de kwiskes.