Den Belg is daar

Over de Vlaamse delegatie in Cuenca.
(het is dan toch niet alleen Leuven)


Afscheid van Marlies, mijne gebuur uit de Staten, en de volgenden dag heb ik al ne nieve, Ashley, ook van ginder. Al komt ze rechtstreeks uit Oostenrijk, na een half jaar werken ginder. Vader en moeder, ge hebt nog nie te klagen eh.

´t Is verder een tamelijk drukke week. Elken dag is er wel minstens één vergadering die van ver of dichtbij iets te maken heeft met de Belgen in Cuenca. Heel die sirk is nodig omdat de Unief van Cuenca een organisationele evolutie wil doormaken, om haar academisch niveau op te krikken, en dit voornamelijk door het opstarten van een onderzoekscultuur, onderzoekers aantrekken en op termijn daardoor betere lessen te geven. Dit alles gebeurt hoofdzakelijk met Vlaamse universitaire gelden. Voila, u kan weer meeklappen.

(Helaas heb ik deze week ook moeten ontdekken dat de rector toch belet was, en wel omdat de Belgen in de lesvrije week wilden komen, maar dat ging niet voor de Ecuadorianen, want dan is het hier carnaval ... Twee culturen eh, ik oordeel niet.)

Te maandagavond heb ik een Belgische verwelkomd die hier in Ecuador aan ´t rondreizen is om een project op te starten i.v.m. rehabilitatie van gevangenen. Ze is nu haar vooronderzoek aan ´t doen. Miet noemt ze, een plezante, ze had mijnen email gekregen van Wout Peeters, voor de twee man en ne pjeirekop dat dit lezen en die mens gaan kennen. We zijn iets gaan eten en ene gaan drinken op mijn kot, want ik moest er al redelijk vroeg in, wegens het vele en ook vroege werk van den dag erna. (ik ben precies niemeer wat ik geweest ben) Ik had eigenlijk vooral schrik om de volgenden dag niet meer zo taalvaardig te zijn, want dat is het eerste effect van de minste vermoeidheid op mijn Spaans. En die vrees gold vooral voor de lessen die ik ging geven, maar daarover sebiet meer.

Ten dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Professor de Witte kwam nog eens langs ACORDES. De eindevaluatie voor Evelien, want die bolt hem nu heel binnenkort en gaat in Leuven nog wat stagiairen, de tussentijdse evaluatie voor mij. Het was een aangenaam, relaxet klapke, waarin hij, als meest opvallende feit, een andere aanpak van Oña voorstelde, omdat het daar allemaal nogal in de soep draait. Ik ben daar al drie maanden aan ´t “werken” en heb nog altijd niks bereikt, omdat daar nooit iemand opdaagt als ge afspraken regelt. Maar goed, het wordt weer te technisch en bovendien heb ik dat allemaal al eens verteld.
(Relaxt volgens Vlaamse logica is wel degelijk met een T. Ookal schrijf ik nu en dan dialect, daar is doorgaans wel over nagedacht, dit als een korte toelichting tengevolge van een recentelijk overgemaakte digitale opmerking van ons bezorgde moeder.)

In de namiddag heb ik nog wat last-minutewerk geleverd aan de voorbereiding van mijn lessen, want – jawel – sinds dinsdag heb ik al lesgegeven aan twee universiteiten. Het gaat hier C.V.-gewijs helemaal niet slecht in Ecuador. (de eerste was Leuven, voor degenen die da nie weten: werkcolleges aan eeste bak, vorig jaar) Ik mocht doceren over facilitatie van groepsprocessen, mijn passie durf ik bijna zeggen. Het spannende was echter dat dat aan derdejaars universiteitsstudenten was en dat ik dus wel eens risico kon lopen dat die mannen er evenveel of meer van wisten dan ikzelf. Gelukkig heb ik altijd al een groot bakkes en geen zenuwen gehad, en de vele cursussen bij de scouts hebben er ook nie slecht aan gedaan. Maar ´t is toch vooral de ervaring als facilitator bij de K.U.L., ACORDES en Advance die het hem gedaan heeft denk ik. Het waren drie zalige uren. Een beetje gespannen in ´t begin, maar al vlug goed op dreef en met applaus geëindigd, hoe plezant is dat. Dat is altijd een enorme uitdaging, faciliteren, en dat is altijd geweldig om te zien dat het gelukt is. Er komen nog een drie- tot vijftal lessen, afhankelijk van de inbreng en snelheid van de groep. (en ook mijn goesting, want ik heb daar natuurlijk ook wel sterk de hand in)

Te woensdag was het vergadering van de denktank over de institutionele verandering van de U. Cuenca. Ik zit in een denktank met professoren, dat is ook al wel redelijk vet. (al is mijnen inbreng, zoals ge kunt vermoeden, niet bijster groot, dat zou al moeilijk zijn in de Universiteit van pakweg Gent) Ze stelden daar ons resultaten voor aan de vicerector en professor De Witte. Plannen voor het jaar 2020.
(spijtig dat dat juist buiten mijn stageperiode valt)

Verder heb ik massa´s werk gehad met het evalueren van mijn les, ik maak daar een ervaringsgebaseerd verslag van, dat in Leuven zal dienen als mijn examen voor het vak “Toegepaste groepsdynamica, deel II”. Ook daar heb ik weer vette chance mee dat ik dat over een eigen opleidingsprogamma voor facilitatoren mag doen, want normaal moet dat over een deelname in een groep die zelf gefaciliteerd wordt.
(en dat heb ik intussen al ne keer of vier achter de rug)

Vandaag ben ik vollembak (speciaal voor u, moeder: vollen bak) aan ´t afspreken geweest om te feesten. Ik wil deze drukke week plezant afsluiten en dat gaan we doen op een universiteitsbal. In Leuven zou het schachten-TD noemen (voor de moeder: heten), hier noemt het “baile de los novatos”. Kledingcode: semi-formeel, dat wordt een dik feestje dus.

Goed, nog diezelfde namiddag kreeg ik twee vette gepersonaliseerde uitnodigingen op mijnen bureau gesmeten:
“De Universiteit van Cuenca en de Raad van Vlaamse Universiteiten hebben het genoegen u uit te nodigen op het feestmaal en de Noche Cuencana, ter ere van de officiële start van het interuniversitaire samenwerkingsprogramma, (...)”
De andere uitnodiging betreft de lancering zelf, ´s morgens diezelfde dag.

Dat feest valt wel wat ampetant want dat is ook vrijdag, zjust gelijk ons schachtenbal, ik zal dus weer moeten gaan bricoleren. Maar ik ga wel gaan want ik heb mijzelf al nen danspartner geregeld, al zal ze dus efkes moeten wachten tot ik terug ben van de werkverplichtingen, helaas. (het betreft geen por (=schachtin), o verkneukelende Leuvense vrienden)
Dubbele pech is dat er op dat schachtenbal tot tien uur gratis drank is, eveneens Ecuadoriaanse kuren denk ik. Dat zal ik dus moeten missen, maar ik twijfel er niet aan dat er op het diner met de proffen niet veel zal mankeren.

Het zal een beetje op Leuven trekken deze week, doodop zijn en toch naar drie feesten op twee dagen trekken, want zaterdag gaan we op de lappen met de mannen van ´t kot.

Ge ziet, ook in Cuenca is ´t studentenleven zwaar, beste vrienden. Misschien kunnen de ouders eens nadenken over extra financiële steun in deze moeilijke periode.


Dank u



(Zoals ge ziet zijn er hier en daar wat foto´s afgeflikkerd, dat is een spijtige en vooral onbedoelde zaak, een gevolg van informaticagewijze onkunde, als dat woord al bestaat. Daar staat tegenover dat er in het pakweg laatste vijftal verslagen nieuwe foto´s zijn opgedoken, te vinden via de links in de tekst. De liefhebbers kunnen daar dus eens gaan rondneuzen in de beelden van bv. de vuren met nieuwjaar e.d. Intussen vlam ik alle verloren gegane foto´s er zo snel mogelijk terug op.)