Mijn droomjob

De eerste teambuilding zelfstandig begeleid.
"Aangenomen" bij Advance.


17 oktober, 6 uur ´s morgens. We worden thuis opgehaald, de Germán rijdt ons naar Mendez, waar een groepke representanten van sociale organisaties op een werkwinkel ploegwerk wacht. Na een rit van 4 uur (¡vier!) komen we aan. Er daagt slechts 7 man op. Zalig. Hoe kleiner, hoe liever. (hoe gemakkelijker ook, als ze onder elkaar in het Spaans beginnen) De echte vuurproef, eindelijk. Een drietal uur hebben we gevuld, volledig zelfstandig nu, zonder tussenkomst van de mannen van Acordes. Het resultaat mocht er wel zijn. Tevreden terug naar huis, 8 uur rijden in totaal, 3 uur gewerkt. Zalige weg, trouwens, door prachtig natuurgebied, nu en dan loopt er een beekske over de weg, af en toe een watervalleke, ...
(voor de fanatieke lezers: het gaat hier om Germán Solano, niet te verwarren met Germán Cárdenas, die ander werk heeft gevonden)

Foto´s: de eerste zelfstandig begeleide teambuilding, Mendez http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.oktober/TeambuildingMendez

Die avond ben ik gaan muziek maken met de Pepe en de Coco. Ik op charango, de Pepe op gitaar en de Coco zat wat in zijn handen te klappen. (dat is hier normaal) Daarna zijn we naar de match Ecuador-Brasilië gaan kijken. Op straat. In het winkelke op de hoek van ons straat hadden ze een TVke gezet. Ge kon daar vanop de stoep meevolgen. Leunend op de diepvriezer met kreimekes hebben we een fles bier en een pakske chips besteld. Ecuador heeft schandalig verloren, 5-0, maar het was een geweldige avond.

Foto: de match in het buurtwinkelke met den TV http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.oktober/BrazilEcuador50

Het moet ook ergens rond die periode geweest zijn dat ik bij een vrouw op de markt stond af te dingen om humitas te kopen, een soort maisdeeg, gekookt in maisbladeren. Heel lekker en het kost geen fluit: 25 cent. Die vrouw vraagt daar uiteraard te veel voor en ik begin te onderhandelen. Hoe beter uw Spaans, hoe beter dat doorgaans lukt. Na een kort klapke vraagt ze of ik in Cuenca woon: ik begin er eindelijk wat van te kennen.

De volgende dag zijn we met de Germán naar Tabacay geweest, voor een sessie rond conflicthantering. Bleek dat ze daar certificaten gaan uitdelen dat die mensen vorming hebben gehad van “Germán Cärdenas, Ben Lommelen en Evelien Demaerschalk”. Geschift, maar superlollig.
(voor de fanatieke lezers: het gaat hier om Germán Cárdenas die er na die dag mee stopte, niet te verwarren met Germán Solano, die bij Acordes blijft werken)

Maandag 15 oktober ben ik nog eens in Oña gaan vergaderen met Jhoana, die intussen al redelijk kan autorijden. (al chance) Ze gaat niet meer uit haar dak als ze sneller moet dan 3e versnelling (vorige keer de eerste keer in 4e) en heeft al remreflexen, in plaats van louter verbale reacties. Het gaat de goeie richting uit. De vergadering was redelijk saai en weinig inhoudsvol, tenminste voor zover ik het verstaan heb. Op 27 oktober komt er een delegatie uit Bierbeek en daarom is dat hier een kiekekot tot en met. Als ze bijvoorbeeld moeten beslissen wat voor eten ze wanneer gaan voorschotelen, dan bekijken ze dat met het volledige comité, burgemeester incluis, en dat voor het volledige weekprogramma. Efficiëntie is hier ver te zoeken. Maar dat betekent werk voor ons, dus ik klaag niet.

Op dinsdag 16 oktober kreeg ik telefoon van Advance, dat teambuildingsgedoe waar we gesoliciteerd hebben. Of ik naar de vergadering kon komen, ik mocht namelijk mee faciliteren. Blijkbaar waren ze nogal onder de indruk van mijn oefening, content dat ik wat riciso gepakt heb dus. Gisterenavond die vergadering dan. Amai, ik heb het hier getroffen. Een bedrijf met 7 filialen in de buurt heeft nood aan efficiëntere verkoopsstrategieën en meer samenhang tussen de filialen. Vertaald naar onze sector is dat communicatie en groepsgeest. Vertaald naar Advance is dat: helmke op, klimgordel aan en den berg af met de katrol. Het dagprogramma was perfect uitgewerkt, in vier kolommen, per facilitator. Boven kolom vier prijkte mijn naam. Echt zot. Ik spreek die taal maar half en ik mag een groep gaan begeleiden op een touwenparcours, en nog van die krankzinnigheden. Gelukkig mankeer ik zelf ook een of meerdere vijzen, dat zal dus wel in orde komen. Zatderdag is de grote dag.


Zondag of maandag verslag.


Evelien is trouwens haar eigen site begonnen. Geïnteresseerden kunnen een kijkske gaan nemen op http://evelienecuador.waarbenjij.nu/