Immigranten

Over het zoeken naar papieren en werk


De universiteit is dezelfde niet meer, er is iets drastisch veranderd. Deze morgen kwamen we aan en er was gewoonweg volk. Binnenin het faculteitsgebouw was het zelfs nog erger. Studenten! (en het straffe is dat die er allemaal pakken jonger uitzien dan bij ons) ´t Academiejaar is begonnen. Plezant gevolg is dat we nu ´s middags de dichtsbijzijnde (voetgangers)brug over de rivier kunnen gebruiken. Dankzij de studenten is het daar nu druk genoeg om geen risico meer te lopen om overvallen te worden, nu moeten we alleen ´s avonds nog een omweg maken. We moeten namelijk over de rivier om naar huis te gaan. Nog een plezant gevolg is dat de bibliotheek nu open is, met gratis internet, zoals ik al zei in een vorige post. De ontdekking dat mail en blogs vakkundig zijn geblokkeerd was echter minder plezant, doch we hebben nog altijd de werkvloer, niewaar.
Ge moet wel niet denken dat we hier stilzitten. OK, het ritme ligt wat lager dan in België en ze zijn al wat losser, maar daar staat tegenover dat het leven in een andere cultuur ook serieuze nadelen met zich meebrengt. (als ik er eens een vind zal ik het weten te zeggen)

Maandag ben ik met Mariela en de Jorge uitnodigingen voor een werkwinkel over waterbeheer gaan uitdelen, in twee parochies op een dik uur rijden van Cuenca. Aan dat uitdelen zelf had ik niet zoveel, tenzij dan dat ik nog eens wat bergdorpkes in een subtropisch klimaat te zien kreeg. Maar op de terugreis zijn we langs San Bartolome gereden, een dorpke waar men gitaren maakt die tot de beste ter wereld gerekend worden. Ik ging daar zien voor een charango natuurlijk. En we hebben er enkele gevonden, maar de maker kon ze niet stemmen. Dat vond ik toch tamelijk verdacht. Stel je een cafebaas voor die zijn bier niet kan koelen, daar koopt ge ook niks. Ik ga dus maar eens verder zoeken in Cuenca, ik heb nog iemand gevonden die een tweedehandske heeft liggen, anders wordt het de muziekwinkel.

Foto waterval onderweg naar parochie Luiz Cordero: http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.oktober/LuisCordero

Deze morgen zijn we voor de tweede keer langs de immigratiedienst van Cuenca geweest, voor onze senso. Met success ditmaal. We zijn nu de trotse bezitters van een Ecuadoriaans identiteitsbewijs, niet langer illegaal.

Misschien moeten we daar maar eens een stevige pint op gaan pakken, het is namelijk gedaan met de ley seca: “de droge wet”. Vanaf twee dagen voor de verkiezingen, tot de dag erna, was het hier in heel het land verboden om alcohol te drinken of te verkopen. Niet dat de Ecuadorianen zich daar braaf aan gehouden hebben, ´t zijn een beetje Belgen op dat gebied.

Deze middag hebben we nog eens een andere maaltijd geprobeerd. In de overdekte markt, da´s een groot gebouw waar altijd een gezellige drukte heerst. In lange rijen zitten vrouwkes achter een toog in vettige potten te roeren. Kraamkes in dezelfde rij verkopen hetzelfde gerecht en ge moogt altijd eens proeven als ge wilt. Evelien ging voor de encebollada, “met ajuin” betekent dat ongeveer. Wat de rest was daar hadden we het raden naar. Ik heb me aan een kom ceviche gewaagd: een gerecht dat ze hier op een aantal verschillende wijzen bereiden, elk van een ander zeedier. Ik koos voor de conchas, een soort schelpen. Het resultaat was een kom met een vettig sapke vol rauwe weekdieren met veel ajuin en gebakken mais. Koud, overigens. Diarreegewijs is dat denk ik toch niet de veiligste maaltijd, maar kom, het smaakte.
(Verpoest, die kom mag je interpreteren als een verwijzing naar de serveringswijze van het eten, dan staat er ook voor jou eens iets grappigs in)

Foto: seviche http://picasaweb.google.co.uk/ecuador.oktober/CevicheOpDeMarkt

Zojuist zijn we naar een bedrijf geweest, een soort kennismakingsgesprek gaan doen. Met veel dank aan Friedl, stagiaire van vorig jaar, voor de contactgegevens. Dat waren van die gekken die groepen met koorden en vlotten te lijf gaan, exact wat we graag wilden doen natuurlijk. We mogen vrijdag nog eens terugkomen en allebei een groepsopdracht begeleiden voor de medewerkers van het bedrijf. Dat wordt alvast de plezantste sollicitatie ooit. Als het wat meezit mogen we nadien zelf ook mee het water en de bergen op.

Er zit dus een vervolg aan te komen. Ik hoop vrijdag goei nieuws online te kunnen zetten. Graag tot dan!


Uw niet langer illegale uitwijkelingen