Als het kriebelt

Hej. Jag heter Ben. Jag studerar svenska nu.


Ja als ik ergens enthousiast over ben ...
We zullen nog zien hoe lang ik het volhoud. Maar dat heb ik ook gezegd toen ik begon met nen dagboek houden en de was met de hand doen, dat duurt intussen ook al meer dan een half jaar.


Goed, los van dit zot enthousiasme heb ik ook nog zinnig nieuws.


Voor ons examen van "personeelspsychologie II" hebben Evelien en ik besloten om samen te werken (voor de verandering, mogen we toch wel zeggen) om ne vervangpaper te schrijven. In verband met het onderwerp heb ik het wel wat naar mijn hand kunnen zetten. We doen een onderzoek naar het effect van sport en fysieke activiteit op de werksfeer en de interpersoonlijke contacten op de werkvloer. Evelien zoekt de literatuur, ik doe het veldwerk en we lullen er samen een presentabel werkstuk over. Dat kan niet mislopen. Vandaag heb ik de eerste sessie begeleid, dikke sfeer:

Met zeven gegadigden wandelde ik een kwartier te laat naar de looppiste. Dat is tweemaal een dik succes naar Ecuadoriaanse normen, meer dan de helft kwam opdagen voor een – laat ons eerlijk zijn – niet echt laagdrempelige, dagdagelijkse activiteit, en alles wat minder dan een half uur te laat is, is hier tamelijk stipt.
Na wat korte uitleg over de objectieven, van ons (Evelien en ikzelf) en de groep, de werkwijze en wat sportadvies gingen de dapperen van start. En ik liep daar dan wat tussen te toeristen, een praatje slaand met elke loper, zijn motivatie en objectieven opschrijvend, een beetje de coach uit te hangen zo eh. Ik heb dus lopend leren schrijven, gene simpele.
Die motivaties waren trouwens best wel plezant om te bevragen. Daar komt nogal wat uit. Gewicht en tailleomtrek verliezen waren natuurlijk de klassiekers, maar ik had ook iemand die meedeed om zwaarder te worden (spiermassa kweken) en zelfs iemand die meewandelde om fit te blijven voor de bevalling ... Jaja, ik ben al prenatale gedragstherapeut voor de moment. Ons Louli is hoogzwanger, ´t zal helaas voor vlak na mijn vertrek zijn.
Een uur hebben we gelopen, en dan heb ik de goeien ouwen breakdanceleraar in mij nog eens losgelaten met een flinke stretchsessie. Allemaal geweldig plezant.

En wat kan dat nu in godsnaam opleveren voor de werkvloer, hoor ik al menig lezer bijna luidop denken. (als er al menig mens dit leest tenminste) Wel, ten eerste wil ik de mensen zich goed laten voelen, en daar is sport een perfect middel voor. Hoe dat komt daar zijn de heren wetenschappers nog niet helemaal uit (en daar hoop ik volgend jaar mijn Zweeds steentje aan bij te dragen), maar waarschijnlijk heeft het iets te maken met het vrijstellen van bepaalde hormonen of met het sociaal contact. En zoals altijd in de psychologie durf ik er mijne rosse kop op verwedden dat het een beetje van allebei gaat zijn. Vooral dat sociaal contact is in ons opzet belangrijk, de werknemers op een vrijwillige, ongedwongen manier samenbrengen buiten de werksituatie, om enerzijds elkaar wat beter en anders te leren kennen, en om anderzijds ons sedentaire vettepattenwerk wat te verlichten. Ik had enen deelnemer met schouderklachten, en laat lopen daar nu een gunstig effect op hebben...
Tenslotte, en niet in het minst, is het ons ook om teambuilding te doen, we hebben met alle werknemers een objectief gesteld dat de groep in een maand moet behalen, we gaan een wandeling doen in Cajas, het nabijgelegen nationaal park op 4000 meter hoogte. Verder heb ik ook het stellen van individuele objectieven aangemoedigd, dat motiveert de mensen, en gaan we het totaal aantal rondes van elke training beginnen tellen en proberen daar ook elke week een objectief van te maken.
Dat laatste is naar mijn mening nog het belangrijkste, maar dat heeft de groep zelf nog niet helemaal in de mot. In groep werken aan een objectief, waarbij iedereen naar eigen vermogen bijdraagt, is een belangrijke eigenschap van vele teambuildingstrukken uit onze knutseldoos.
Voila, dat was de psychologischen achtergrond. Het moet niet altijd aan een bureauke zijn. (dan was ik wel in België gebleven, haha)

Ik kreeg nu al de reacties dat het echt spijtig is dat ik nog maar vier weken blijf en dat ik de volgende stagiairs moet opstoken om dat project verder te zetten. Saf en Lien, ge hebt weer iets meer om op uw beursaanvraag in te vullen.


Groeten van uw pseudosportieveling