Auld lang syne

Over afscheid, ineens, stoefen tegen ons moe en goei professioneel nieuws.


(Waarschuwing: de sensatiewaarde van deze entry is extreem laag. Lezen ken leiden tot verveling, verzadiging, vermoeidheid en desinteresse. En voor de Michel, vuilen advocaat: De schrijver is niet verantwoordelijk voor eventuele klachten tengevolge van het lezen van deze tekst.)


Ons moe zwaar overtroffen

Gisteren met ons zangkoor (eigenlijk samen met nog zo’n ander studentenkoor) in de kathedraal gezongen. In your face moe! ’t Was afsluiting van ’t academiejaar. Ik had verwacht dat dat nogal groots ging zijn, met de rector enzo, massa’s volk, maar neje, niks van. De mannen met de vlaggen waren er weer wel, die die ge ook op dat filmke van het concert vor de rector kon zien (entry 2 mei), dat blijken nu de vlaggen van alle nations te zijn. Maar voor de rest zat de kerk maar half vol, zoals een goei kerk hoort te zitten, en was er helemaal gene vertegenwoordiger van de universiteit aanwezig, althans toch nie voor zover ik begrepen heb. Da’s hier precies een stricte scheiding jong, de kerk en de universiteit. En zo hoort het natuurlijk, onderzoek moet onafhankelijk zijn van religieuze waarden en dat straalde niet uit met ne naam als “Katholieke Universiteit Leuven”. (kritiek op ons Alma Mater, dat komde hier ook nie alle dagen tegen) Onlangs heeft er zelfs eens ne Zweed mij “uitgelachen” omdat mijn universiteit katholiek in hare naam heeft. En ik verstaan hem maar al te goe. De reden dat de kerk maar half vol zat was het gebrek aan reclam. Ik denk dus dat het hier een initiatief was van de parochie, de studentenparochie misschien (?), maar eigenlijk helemaal niks officieel van de universiteit. Ik heb ook een tijdje gedacht dat ze een mis aan ’t doen waren zonder pastoor. Een of ander arige gewoonte van die protestanten zeker. Dat bleek niet zo te zijn. De kwiebus die in een gewoon kostum het welkomstwoord deed, er halfweg nog eens efkes tussenkwam en op ’t einde nog kort iedereen bedankte bleek zo’n wit kolleke aan te hebben. Verder was die gast niet te zien, heel de mis lang. Dat kolleke dat kon ik achteraf pas zien, want wij stonden als koor altijd achter meneer pastoor.


Salu en de kost

Daarna was ’t dan afscheid met de mannen van ’t koor. Jawel, nu al. Juni is nog nie begonnen en ze doen hier in Lund hun boeken al toe. Dat ziet er dus nie zo vrolijk uit voor de dikke maand die ik hier nog ga zitten. We zouden gaan picknicken na ’t concert, maar ’t weer was omgeslagen en we zijn in onze Wermlandskelder gekropen. ’t Was wel nog dikke feest, constant zingen natuurlijk, stelletje zangers dat we zijn. Ik begin hier eindelijk ook zo wat liekes vanbuiten te kennen. Der zijn gelukkig wel plannen voor een “zomerkoor”, rustig voortdoen met de mannen die hier in de zomer nog wel rondhangen. Det betekent: doctorandi, internationalen (we zitten nog altijd maar aan twee man), mensen die in Lund wonen en enkele studenten die hier blijven rondhangen. Hoeveel volk dat gaat opleveren zullen we wel zien, het zijn in alle geval goei vooruitzichten. Hopelijk heeft die rustige junimaand goei gevolgen voor de thesis. Van den andere kant zoek ik hier ook nog wa van ’t land te zien, en dan bedoel ik vooral de natuur. En dan staan er nog minstens twee musea in Lund op ‘t programma. Telt daar mijn thesis nog bij en ik zal mijnen tijd nog vlot om krijgen;

Maar toch, ik heb hier al mensen voor de laatste keer gezien, da's grellig.


En in Gent

Daar hebben ze mij goei nieuws gestuurd. Er zijn enkele projecten goedgekeurd (lees: ze hebben geld gekregen) waardoor er ruimte komt voor een nieuwe medewerker. Ze hebben mij dat direct laten weten en ik heb zelfs al een projectvoorstel mogen lezen waar ik waarschijnlijk aan kan meewerken als ik bij hun mag beginnen. Dat klinkt dus allemaal erg goed, en ik begin stilaan te denken dat dat waarschijnlijk wel de beste keuze zou zijn. (want ik ben ook nog aan 't vissen bij Outward Bound en Unicorn)


En in Lund daar werkten ze voort.


Uw wannabee wetenschapper ter plaatse.