Het klein jonk uithangen

Over een scoutsweekend en ne sittning.


Vrijdagnamiddag, kwart voor zes. Ik kom aan aan ‘t scoutslokaal en den Björn, menne medeleider, stelt me voor aan Sara, een jonggiverleidster van een naburige groep die insprint tijdens het weekend. Waarom is me nooit helemaal duidelijk geworden, er was namelijk evenveel leiding als leden, maar het was was nog een ferm dus voor mij was ‘t in orde. Der waren maar vijf mannen mee, van de 7-8 in totaal. Later op den dag zouden Boel, ons medeleidster en de Johan, nog ne leider uit nóg een ander groep, het gezelschap vervolledigen.

De mannen zouden als illegale vluchtelingen uit ”Byganda” de grens met ”Maweshi” over moeten en daar onderdak zoeken. En wij zouden dat verhinderen. Terwijl wij in nen auto met materiaal naar de kampplaats reden vertrokken de mannen met de bus naar het vertrekpunt van den tocht. (het zijn verkenners: 13 tot 17 jaar) Onderweg, tijdens ’t weekend, kwamen ze dan allerlei problemen tegen, zoals nen taxichauffeur die mee een trukske hun valiezen half leegrooft, ne corrupte flik (met een Vlaams accent) die ze hun laatste geld aftroggelt, een extreemrechtse knokploeg (Maweshi National Front) die hunne nachtrust komt verstoren, mensensmokkelaars die hun in etappekes richting de grens helpen, slavendrijvers die hen voor weinig geld voze werkskes laten doen (om de mensensmokkelaars te kunnen betalen), kortom: de leiding heeft ok nog eens het klein jonk kunnen uithangen.


De corrupte flik

De controle van de rugzakken was een belevenis op zijn eigen. Volledig in het script van ‘t weekend weet nen taxichauffeur de rugzakken buit te maken en te strippen van waardevolle voorwerpen. We moesten, met andere woorden, de mannen hunne snoep zoeken en afpakken. De drinkbussen moesten we niet controleren, der blijkt hier geen risico te zijn dat de mannen alcool zouden meepakken. ‘t Is hier precies den andere kant van de wereld.

Terwijl de mannen buiten half verhongerden – ze hadden bijna geen eten meegekregen – verbleven wij in een buitenverblijfke van de scouts, midden in de bossen. Een soort scoutslokaal gelijk wij dat kennen eigenlijk, iets helemaal anders en vele beter dan ons eigenlijke scoutslokaal in de stadsrand. Enigszins spijtig, want we hebben met de leiding eigenlijk zelf nie gewandeld. Buiten ‘s nachts dan, verkleed als knokploeg met knuppels op zoek naar de slaapplaats van de mannen, om wat voos te gaan doen. Uiteraard hebben we die niet gevonden, ik verstaan niet dat die mannen het een realistisch plan vonden om ’s nachts in de bossen te gaan zoeken naar waar die mannen ergens konden liggen te kamperen. (dat kan in Zweden, zoals u normaal al weet, letterlijk overal zijn) Maar ik had wel deugd van de wandeling. Tegen twee uur waren we terug in ons lokaal, waar we als echte extremisten in de tien meter verder gelegen windshelter geslapen hebben. (ale toch drie van de vijf)

Het weekend eindigde toen de mannen werden opgepakt door de flikken in het land waar ze zjust illegaal waren binnen geraakt. Overvallen door een soort paramilitaire troepen, geboeid en geblinddoekt den auto in gesleurd en naar ’t scoutlokaal in de bossen gereden. (echter niet nadat er nog ene van de mannen ontsnapte, mee ne klopjact in de bossen tot gevolg, iedereen ging er volledig in op) Daar was ’t dan gedaan en volgde er een bezinning over hoe schraal het wel niet is om vluchteling te zijn. Ferm gedaan van den Björn, want het is hier de gewoonte dat ene leider alles ineen steekt. Daarna hebben we eens goe gegeten met de mannen en dan zat het weekend er zo wat op, en ’t was nog maar zaterdagavond, een uur of acht.


Geboeid en klaar om afgevoerd te worden

Die mannen zijn daar nog tot zondagmiddag gebleven. Ik weet ook niet wat ze nog zjust allemaal gedaan hebben want ik ben om acht uur met Boel terug naar Lund gereden. Aangezien het weekend eigenlijk afgerond was, ze mijn hulp nie nodig hadden en er op Wermlands een zogenaamd maandelijks ”dankfeest” voor de medewerkers plaatshad vond ik dat precies meer de moeite. (Zweedse studentenliederen leren eh …) Ik vond het echt serieus klote om (tijdens de voorbereiding) te vragen of ik die avond mocht vertrekken, maar dat bleek absoluut geen probleem te zijn, eerder normaal. Het leidersengagement is hier nogal los precies, ik ben eigenlijk den enige leider die er elke vergadering is, den Björn en Boel missen er allebei geregeld een.



Maar goe, ikke dus naar da dankfeest. ’t Was daar in de bossen allemaal wat uitgelopen, waardoor ik anderhalf uur te laat aankwam, maar blijkbaar toch nog goed op tijd voor het hoofdgerecht. Ze waren nog nie zo lang bezig met hunne sittning want ze hadden eerst nog wat onnozel spellekes gedaan, gelukkig. Verder ne sittning zoals nen andere. Nieuw hier was dat ik ne Zweedsen tegenhanger heb geleerd van ”breng het glaasje aan je lippen …”, u ongetwijfeld bekend. Dat is hier eerder uitzonderlijk dat ze dat zingen. Verder heb ik blij verrast gezien dat het ”Erik Klar” lied (zie den entry ”Koersn, dad es zere rien”) een echt Wermlandslied geworden is. Dat wordt nu te pas en te onpas gezongen op de sittnings en zelfs in de bar erna. Na de Oude Roldersklacht (in ’t Zweeds) heb ik een soort rolling in gang gezet door het Erik Klarlied aan te heffen, gieren. Alleman terug vertrokken, zjust gelijk in Leuven.


Het hoofdgerecht. Chance da'k al goe geten had op da scoutsweekend want van de hoeveelheid kunnen we hier nooit nie stoefen. De kwaliteit daarentegen, amai menne frak.

Voor de rest is ’t me met dat nachtgebraak opgevallen hoe weinig het hier nog donker is. Rond een uur of tien wordt het donker, het is dan wel al een dik half uur aan ’t schemeren, dus zonsondergang valt ergens rond half tien. Maar het lijkt precies niet echt donker meer te worden, ge ziet altijd nog ne gloed aan de horizon. (en pertang zo noordelijk zit ik nu ook weer nie) Ik was vreemd genoeg nie muug na de bar (alles sluit hier altijd om twee uur) en ben dan, na nog wat op de Jakob zijn kot te blijven hangen (ene van de gang) rustig wa muziek beginnen luisteren en intussen letten op wanneer de zon opkomt, pure kerieuzigheid. Tegen kwart na drie wordt het helderder aan de horizon en tegen half vier begint het merkbaar lichter te worden. Ik gebruik gene wekker meer sinds ik hier op kot zit, ik word elke morgen wakker van ’t licht. Meestal al eens efkes om een uur of zes en dan nog eens tegen een uur of acht-negen. Op ’t gemakske en altijd op tijd. Zalig vin ik da.

Woensdag experimenteren in Kopenhagen en volgend weekend scoutskamp met alle (of toch veel) groepen van Lund. Ik hem er goesting in.