Grønbæk

Over een tripke naar Kopenhagen



Dag trippers!

Te woensdag ben ik in Kopenhagen gaan toeristen. Dat is mijn manier van doen nie, maar ik moest daar zijn voor een experiment voor mijn thesis, dus ben ik ineens maar eens goe gaan rondhangen in ’t stad. Twee toeristische wandelingen met “self-guiding” gedaan, jawel. Het klinkt als scouting voor meiskes maar het is eigenlijk gewoon een kaart met wat uitleg over wa ge gaat tegenkomen.
Het was natuurlijk wel ferm en plezant, maar het blijft een stad en ik zit vele liever in de bossen. Natuurlijk heb ik ook de Kleine Zeemeermin gezien, ik was dat niet expliciet van zins (iedereen heeft die al duizend kere gezien, dus waarom de Chinees gaan uithangen) maar die lag natuurlijk op de wandeling die ik aan ’t doen was. Op deze foto is te zien hoe ik, goede katholiek als ik ben, haar intiemste delen ridderlijk heb toegedekt.


Ik had eigenlijk gehoopt op wa gezelschap van Deense maten van de intensieve week in Montpellier, maar die mannen hadden allemaal iets te doen ofwel antwoordden ze nie. Spijtig, ma ’t is allemaal goe gelukt dus geen probleem.

In ’t zwembad aangekomen vraag ik aan de receptie of ik mevrouw Grønbæk kan spreken. (ja ik kan het nie laten om die naam nog eens goed in den blog te zetten, wat een sensatie is dat toch met die letters jong) “Die kennen we hier niet manneke. Voor zwemmers? Dan moet ge nog eens terugkomen want iedereen is hier weg.” Daar stond ik met mijn 25 blanco Deense vragenlijsten en een ticket naar huis. Gelukkig heb ik wat volhard en zelfs den telefoon van de receptioniste gebruikt om ons Nanna (dat is mevrouw Grønbæk, wa ne naam) te bellen, maar die had hare veldtelefoon helaas afgezet. Na een boodschapke in te spreken en nog een half uur koppig wachten in het halleke kwam ze dan toch opdagen.
Ale vooruit, het zijn toch weer 16 vragenlijsten geworden (en daar moete dan zo voor rijden) en Nanna en den Born, de coaches, waren toffe peeën. Tegen een uur of 10 was de sirk daar gedaan en ben ik terug naar ’t vliegveld gemetrood, om tegen een uur of 11 treinsgewijs terug in Lund te belanden. Dat is dus eigenlijk maar half zo lang reizen als van Mol naar Leuven.

Voila, content dat ik eindelijk aan mijn anaylses kan beginnen.


Koninklijke wacht
Een van die gasten heeft mij (verbaal en in het Deens) weggejaagd bij een deur waar ik naar zijn goesting te dicht bij gaan staan was on foto's (van die wachter) te trekken. Die mannen moeten ook niet blijven stilstaan.

"Vertrek treinen" in 't Deens
(eigenlijk: treinen vertrek)


De overblijfselen van een fort in de noordelijke verdedigingsgordel van de stad. Fermer vanuit de lucht dan vanop de grond natuurlijk, maar het was toch de moeite.

Heel binnenkort (morgen?) meer nieuws, over een scoutskamp en een beestige sittning. De helft is al geschreven maar ik moet mijne was gaan doen.

Hier is alvast nen teaser: