De held van de sociale psychologie

Deze entry dient voornamelijk om te stoefen bij andere psychologen.


Gisterenmorgen kom ik voorbij het hoofdgebouw van de universiteit gewandeld, op weg naar de bibliotheek. Staat daar een bescheiden bord, met in niet al te grote letters dat er een lezing van professor emeritus Phil Zimbardo (Stanford University, VSA) zal doorgaan. Dat is een van de grootste namen uit de sociale psychologie ooit: die kerel van het “gevangenisexperiment” (http://www.prisonexperiment.org), waar ze de film “Das experiment” op gebaseerd hebben. En voor de psychologen: hij is ook voorzitter van de APA (American Psychological Association). Voor de niet-psychologen: heel de wereld moet die mannen hun regelkes volgen om aan onderzoek te doen en te rapporteren. (ik nu dus ook) Blijkt dat die lezing over een dik half uur begint, den deze direct naar die aula.
Ik had die lezing helaas wel al eens ergens online bekeken, maar zelfs dan nog is het echt een attractie om dat live te kunnen meemaken. Die gast is een geniaal spreker en zijn lessen zitten vol geweldige mopkes. Het ging over wat normale mensen ertoe aanzet om kwaad te doen en over heroïsme, met geweldig interessante toepassingen, voornamelijk over de Abu Ghraibgevangenis in Irak, waar die Amerikanen door het lint zijn gegaan. Dan was er ook nog een geweldig interessant stuk over tijdsperceptie, dat ik nog niet online gezien had. De zaal zat terecht afgeladen vol.


Filmke: Zim de superheld. Hiermee sloot hem zijn lezing af.

In de namiddag ben ik dan naar een symposium geweest waar ge wat kon mee debatteren over de Zim zijn ideeën. Ik heb zelf niet actief deelgenomen, maar het was interessant om de Zweedse hoge piefen hun gedacht te horen zeggen. De Fille (Zimbardo) is tot drie keer toe in slaap gevallen tijdens het betoog van andere sprekers, haha, erg lollig. Leve de jetlag. ’t Was vreemd genoeg plezant om nog eens naar de les te kunnen gaan, dat is namelijk geleden van januari.
Deze middag was het uitreiking van de doctoraten en eredoctoraten, uiteraard met optocht van de togati, zoals ze dat in Leuven ook doen. Vreemd genoeg gebeurde dat allemaal in de kerk, om vervolgens af te sluiten aan het rectoraat. De promovendi worden hier precies wel steviger in de bloemekes gezet dan bij ons. Ze geven hier hoeden aan de doctors en lauwerkransen aan de doctors honoris causa. (en er was nog wel wat volk dat zone lauwerkrans kreeg, maar wie of wat precies …) Kroon op deze twee dagen is onderstaande foto.

Op de foto met de held van de sociale psychologie
(let ook op het poloke van de universiteit :-)

Voila, ik denk dat de Phil nu wel content is dat hem met mij op de foto mocht. En ik eigenlijk ook.


Groeten van uw extatisch gillende, obsessieve fan ter plaatse.


Voor de geïnteresseerden, het betreffende filmke op youtube:
(eigenlijk nen aanrader voor iedereen)