Massagebed

Geblaf van honden. Ik word half wakker, versufd. Heerlijk, een massagebed. ´t Is alsof ik in nen auto op een hobbelwegske rijd. De ruiten rammelen, alles davert. Dan dringt het stilaan door: een aardbeving! Helemaal wakker nu. Ik kruip uit mijn bed en trek een trui aan, weet niet wat nog allemaal te pakken en in de verwarring beslis ik alles achter te laten, klaar om de straat op te lopen. Intussen stopt het.

Hevig, mijn eerste aardbeving. Achteraf bezien vond ik het maar een piske. ´t Heeft maar ne minuut geduurd en ´t was helemaal nie sterk. En achteraf stond iedereen op de gang te lachen. "Hedde gelle dat ook gevoeld?" Lollig. Daar was een Amerikaanse bij uit Californië, waar dat niet ongewoon is, en die schatte hem op vier punt nog iets, maar zei dat dat geen probleem was.
(wat mij eerder veel leek) Maar goed, ik lag in bed en dat op het gelijkvloers, wat er allemaal voor zorgt dat ge der minder van voelt.

Intussen lees ik toch in ´t nieuws dat er in Cuenca enkele ruiten gesneuveld zijn en dat er in Guayaquil twee gebouwen "tegen elkaar aan ´t botsen waren". De pers heeft het over een "krachtige" aardbeving. Het epicentrum lag in het noorden van Peru, daar hebben ze 6.7. op hunne frak gekregen. Blijkbaar was het in heel Ecuador voelbaar dus het moet toch wel iets geweest zijn. Maar van instortingen en doden klappen ze niet, dus het viel precies allemaal nogal goed mee.
(ja toch, Narcisa vertelt juist dat er in Cuenca één verlaten huis is neergegaan)

Grappig gevolg: bij elke windstoot rammelen hier de ruiten en dat klinkt zjust hetzelfde als gisterenavond. Ik zit hier dus met de poepers elke keer als er wat wind is.